In gesprek met een kind

Door: William Booij 

Het is een schitterende dag hier in Arnhem. We krijgen de mogelijkheid om een meisje genaamd; Fenna de vries te gaan interviewen. We gaan zitten in de personeelskamer van de school. De zonnestralen schijnen voluit op ons gezicht. We gaan ons eerst voorstellen. Beginnen een gesprek over onze opleiding en haar interesses zodat er een veilige sfeer ontstaat voordat het interview daadwerkelijk word afgenomen. Fenna de vries luid haar volledige naam is een meisje dat geboren en getogen is in Klarendal. Neerlandstuinstraat nummer 3 om precies te zijn. Ze heeft 8 jaar lang op dezelfde school gezeten en bevind zich nu in het laatste jaar van het primair onderwijs. Volgend jaar is ze klaar voor de middelbare school waar ze het niveau tl/havo gaat volgen. Fenna heeft veel meegemaakt in haar leven. Vooral op het gebied van gezinssituatie. Haar moeder is overleden toen ze 2 jaar oud was waardoor ze erg weinig herinneringen aanvast houd. Ze heeft alleen een soort van ‘’medaillon’’ waarin een foto van haar moeder zit. Dit medaillon draagt ze altijd om haar nek heen. Op haar 3^e hertrouwd haar vader met een Surinaamse vrouw. Deze vrouw beschouwd Fenna als moeder. Fenna krijgt 2 halfzusjes. Een tweeling genaamd Fleur en Tessa. Het bleek een zeer normaal gezinnetje in het hartje van Klarendal, maar niks bleek minder waar. Haar vader bleek nog steeds veel verdriet te hebben om zijn 1^e vrouw en begon aan de drugs. Dit is niet zo vreemd aangezien er aardig wat coffeeshops in de buurt zijn, dus de verleiding is groot om even naar binnen te stappen. Haar vader zit nu in een afkick centrum en haar stiefmoeder verzorgt Fenna. Dit is misschien wel typerend voor het beeld in deze wijk.  Wij zijn later ook op zoek gegaan naar de woning waarin Fenna woont het is een normaal rijtjes/huur huis. Fenna verteld dat ze het thuis niet breed hebben nu haar vader in het afkickcentrum zit en haar moeder voor 3 kinderen moet zorgen en dus niet kan werken. Daarom is Fenna geneigd om kleren te kopen bij de zeeman of de Wibra. Vaak wordt Fenna gepest in de klas vanwege haar kleren. Bij ons komt dit niet over, het is een goed verzorgd meisje met normale kleren die je niet anders zou beoordelen als andere kinderen op die school. We vragen ook aan Fenna over de discriminatie op haar school. Die is er volgens Fenna niet. Meer dan 20% van de kinderen is autochtoon op school. Dit aantal is nog groter in de wijk zelf verteld ze. Veel jongeren zwerven savonds laat aan de kant van de weg uit verveling. Voor dat het donker wordt moet Fenna thuis zijn van haar moeder.  Ik heb ook weleens naalden gevonden op de glijbaan vertelde Fenna. Dit is best schokerend om dit verhaal van een kind te horen. Terwijl als ik voor mezelf spreek een zeer normale jeugd heb beleefd in een zeer normale gezinssituatie. Je krijgt een soort van medelijden met het kind. Terwijl je toch professioneel moet gedragen en niet te veel emoties moet creëren. Het Empatisch bewustzijn is zeer lastig voor mij doordat dit ver buiten mijn omgeving staat. Ik hoop dat de wijkvernieuwing een stuk bijdraagt aan de veiligheid en leefomstandigheden in deze buurt. Fenna ooit komt er een mooie tijd aan in jouw leven. Je bent een bijzonder meisje en God houd van jou, maakt niet uit in wat voor omstandigheden je leeft. Je kan altijd hulp vragen aan God.